Rozdział 13.

- Hej.- uśmiechnęłam się na jego widok.- To jak ? Idziemy gdzieś ?
Jus cały czas się na mnie patrzał a ja troszkę się speszyłam i spuściłam wzrok na dół, z uśmiechem na twarzy. Juju widząc mój spuszczony wzrok na dół, otrząsnął się.
- Przepraszam, zapatrzyłem się.- zaśmiał się.- Too gdzie ma pani ochotę iść ?- uśmiechnął się szeroko.
- No nie wiem, może do parku ?- zapytałam.
- Jak sobie życzysz, Ukochana.- uśmiechnął się i spojrzał na mnie.
Ja spuściłam głowę na dół i troszkę posmutniałam.
- Przepraszam, jak powiedziałem coś nie tak, po prostu nie mogłem się powstrzymać od powiedzenia ci czegoś miłego.- uśmiechnął się w moją stronę. W tym momencie weszliśmy do parku. Było tu prześlicznie, tyle drzew, i szliśmy taką wąską drużką wysypaną z kamieni. Było jeszcze rano więc było ciemno i paliły się latarnie.
- Nie, nic się nie stało, tylko chciałabym z tobą porozmawiać, ale to może usiądziemy na ławeczce ?- zapytałam uśmiechnięta.
- Nie ma sprawy.- patrząc na mnie usiadł na ławeczce obok mnie i odwrócił się tak by mnie widzieć, ja także odwróciłam się w jego stronę.
- No więc...- zaczęłam niezręcznie, cały czas patrząc w jego piękne oczy.- Chciałam z tobą porozmawiać...o nas...- spuściłam wzrok nie wiedząc co dalej powiedzieć i jak rozwinąć rozmowę.
- Spokojnie. Nie masz się o co martwić po prostu powiedz to co chcesz powiedzieć.- powiedział cały czas patrząc na mnie.
Ja spojrzałam na niego i chwile tak wpatrywałam się w jego oczy, ale po chwili przeniosłam swój wzrok na jego piękne usta, i przygryzłam dolną wargę. Gwałtownie się do niego zbliżyłam i namiętnie pocałowałam w usta. Gdy się od niego odsunęłam, widziałam szczery uśmiech na jego twarzy.
- No więc co chciałaś mi powiedzieć ?- zaśmiał się.
- Noo właśnie to.- i pocałowałam go jeszcze raz.
- Kocham Cię.- powiedział kiedy się od niego oderwałam.
- Ja Ciebie bardziej.- zaśmiałam się.
- Yhym...-przeciągnął i pocałował mnie w polika.
- Oj noo ej...nie kłóć się ze mną, boo i tak wiem, że mam rację, więc cicho siedź.- zaśmiałam się.
- Dobra nie chcę się z tobą kłócić, Kochanie.- powiedział słodko, a ja się uśmiechnęłam.
- Dziękuje.- odpowiedziałam i w tym samym momencie wstałam z ławki.- Dobra, chodź do domu, bo pewnie Monica zaraz się obudzi.
- No i Fredo pewnie też zaraz wstanie.- zaśmiał się i powoli wstał.
- Idziesz do mnie czy do siebie ?- zapytałam zadowolona.
- Wiesz jak bardzo bym chciał, ale Alfredo jeszcze śpi, więc jak wstanie to podejdziemy po was, i może gdzieś skoczymy ?- spytał z figlarnym uśmieszkiem na twarzy.
- Okej, a gdzie nas zabierzecie ?- uśmiechnęłam się patrząc na niego.
- Dowiesz się potem, Sweety.- uśmiechnął się podstępnie.
Po chwili ruszyliśmy w stronę domu. Szliśmy, tak przez dłuższą chwilę i rozmawialiśmy, śmieliśmy się, wygłupialiśmy, ale niestety ta chwila wiecznie trwać nie mogła. Niestety po kilku minutach dotarliśmy do domu.
- To ja za niedługo przyjdę z Fredo.- oznajmił i pocałował mnie namiętnie w usta.
- Dobrze, będę czekać z niecierpliwością, tylko proszą przychodź szybko, bo długo bez ciebie nie wytrzymam.- uśmiechnęłam się do niego.
- Od dobrze dla ciebie wszystko Kochanie ty moje najdroższe.- pocałował mnie w polika.
- Jeju, wiesz jak ja cię kocham, prawda ?- zapytałam.
- Nie.- uśmiechnął się figlarnie.
Uniosłam jedną brew do góry i chwile tak na niego patrzyłam.
- Jak nie wiesz to ja ci pokarze.- uśmiechnęłam się.
- No to proszę, czekam.- splótł dłonie na klatce piersiowej.
- Ale nie teraz, może jak do mnie przyjdziesz.- puściłam mu oczko.
- To ja szybko idę.- pocałował mnie jeszcze raz i poszedł do domu. Ja także.